Ik vind de danser een prachtige yogahouding. Een houding waarin je alles ontmoet. Ik voel de spierspanning in mijn lijf. Mijn blik gefocust. De gedachte “ik moet in de houding blijven staan”. De adem die minder ruimte krijgt. Nog meer spanning in mijn nek, gezicht. Weer een gedachte: O, nee daar ga ik. Boos omdat het niet is gelukt de perfecte danser uit te voeren. Ik doe een volgende yogahouding.
Helemaal opgaan in wat er voorbij komt, ik laat me ermee overspoelen en erin mee slepen. Herkenbaar? Dit is een patroon, mijn automatische piloot.
Ok, nog een keer dan de danser. Maar dit keer met een milde houding. Ik sta en observeer wat er gebeurt, vriendelijk. Ik voel hoe mijn lichaam zich aanspant. Houdt mijn gezicht zacht en vriendelijk. Nieuwsgierig naar wat er komt. Weer een gedachte: o, o, ik wankel. Ook dat is welkom. Ik merk op dat ik wankel en toch blijf staan. Breng mijn aandacht bij mijn lichaam en laat spanning los die ik niet nodig heb, op dit moment. Ik merk op hoe de adem mijn lichaam in en uitstroomt en laat het zijn zoals het is. Ik wankel en sta weer met beide benen op de aarde.
Mindfulness tip voor de volgende keer als je wankelt op of buiten de yogamat:
Merk op wat er is
Zonder het te willen te veranderen
Het is er toch al en dat is helemaal ok
Neem het waar, zonder jezelf te veroordelen
Wees mild en vriendelijk